Logorytmika

Prowadzące: mgr Natalia Polilejko, mgr Sylwia Bachusz

                  

 Logorytmika to rodzaj oddziaływań muzykoterapeutycznych, jest metodą terapii wynikającą z połączenia rytmiki oraz terapii logopedycznej i oddziałującą zwłaszcza na sferę słuchową , słuchowo- ruchową i ruchową.

Głównym zadaniem rytmiki jest kształcenie talentu muzycznego dziecka, czyli jego muzykalności. Natomiast podstawowym zadaniem logopedii jest usprawnianie mowy poprzez ćwiczenia artykulacyjne, słuchowe i fonacyjne.  Można założyć, że cele tych odrębnych dziedzin jakimi są rytmika i logopedia łączą się i składają na główny cel logorytmiki. Tak więc priorytetowym celem logorytmiki jest zapobieganie odstępstwom w zakresie komunikacji językowej dzieci poprzez jej usprawnianie i korygowanie.  Poza tym logorytmika zwraca uwagę na związek ruchu z muzyką, a także na zjawiska wspólne dla dźwięków muzyki i mowy. Warto podkreślić również istotną rolę logorytmiki w funkcji uspołeczniającej i wychowawczej dzięki grupowej formie zajęć.  

 W trakcie zajęć logorytmicznych stosowane są, między innymi, ćwiczenia ruchowe mające na celu usprawnianie motoryki. Ćwiczenia te kształcą umiejętność wykonywania ruchów lokomocyjnych, takich jak chodzenie czy bieganie, wykonywanie podskoków, przeskoków, opanowanie umiejętności napinania i rozluźniania określonych partii mięśni, umiejętność poruszania się  w przestrzeni. Logorytmika wykorzystuje również ćwiczenia słuchowe, mające na celu kształcenie umiejętności różnicowania melodyki, tempa, dynamiki, barwy, metrum, rytmu, a także artykulacji, czyli sposobu realizacji dźwięku. W trakcie zajęć logorytmicznych pracuje się również z instrumentami i piosenką, które stosowane są głównie w ćwiczeniach słowno-ruchowych oraz kształcących szybką reakcję ruchową na sygnały dźwiękowe i słowne.  W czasie zajęć kształtowana jest również postawa estetyczno-emocjonalna, a dzięki wykorzystaniu ćwiczeń improwizacji ruchowej zmniejszane są napięcia towarzyszące różnym zaburzeniom sfery emocjonalnej i ruchowej. 
 

 Metoda Dobrego Startu

Prowadząca: mgr Natalia Polilejko

Metoda Dobrego Startu (MDS)  została opracowana przez Martę Bogdanowicz. Metoda ta jest przeznaczona dla dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym oraz dla dzieci starszych, których rozwój psychoruchowy przebiega wolniej lub nieharmonijnie.

Założeniem MDS jest wszechstronne wspomaganie rozwoju psychoruchowego dziecka przez jednoczesne rozwijanie funkcji wzrokowych, słuchowych, językowych, dotykowo- kinestetycznych i motorycznych oraz ich współdziałania, czyli integracji percepcyjno- motorycznej. Celem metody jest także kształtowanie lateralizacji (ustalenie ręki dominującej) oraz orientacji w schemacie ciała i w przestrzeni.

Przebieg zajęć Metodą Dobrego Startu

1. Zajęcia wprowadzające

Ta część służy rozwijaniu koncentracji uwagi dziecka, funkcji słuchowo- językowych, kształtowaniu orientacji w schemacie ciała i w przestrzeni oraz umiejętności społecznych.

• • ćwiczenia rozwijające świadomość osoby
  • ćwiczenia usprawniające orientację w schemacie ciała
  • ćwiczenia kształtujące orientację w przestrzeni
  • poznanie piosenki - rozmowa na temat treści piosenki
  • ćwiczenia językowe

2. Zajęcia właściwe

• • ćwiczenia ruchowe
  • ćwiczenia ruchowo- słuchowe
  • ćwiczenia ruchowo- słuchowo- wzrokowe- nauka wzoru do piosenki.

  Nauka wzoru do piosenki przebiega etapami:

- prezentacja i omówienie wzoru oraz pokaz sposobu rysowania

- uczenie się polisensoryczne

- odtwarzanie wzoru

3. Zajęcia końcowe

Na zakończenie wprowadza się krótkie ćwiczenia relaksujące lub wyciszające oraz ćwiczenia logopedyczne- oddechowe i usprawniające artykulatory.

 

 Rytmika

Prowadzące: mgr Sylwia Bachusz, mgr Joanna Momot

Ważnym elementem wspomagającym wszechstronny rozwój dziecka jest muzyka. Ćwiczenia i zabawy przy muzyce są doskonałym wprowadzeniem do wykonywania zadań z równoczesnym słuchaniem - umiejętności, która w szkole jest niezbędna.

Cele rytmiki:

• • aktywizacja ciała i psychiki dziecka, rozwijanie sprawności aparatu mięśniowo - ruchowego, koordynacji ruchowej
  • kształtowanie umiejętności podporządkowania aparatu ruchowego swej woli
  • opanowanie nieśmiałości i zaburzeń zachowania
  • pobudzenie wiary we własne siły, relaks
  • rozwój zdolności intelektualnych: ćwiczenie i rozwój koncentracji uwagi, spostrzegawczości, umiejętności porównywania, analizy, pamięci.
     

Wychowanie muzyczne w przedszkolu obejmuje następujące rodzaje ćwiczeń:

• • zajęcia ruchowe przy muzyce (ćwiczenia z szarfami, woreczkami itp.)
  • wprowadzenie i nauka piosenek
  • ćwiczenia inhibicyjno-incytacyjne
  • układy przestrzenno-ruchowe oraz nauka prostych form tanecznych
  • improwizacje rytmiczne
  • improwizacje melodyczne
  • zabawy muzyczne i ruchowe w grupach
  • rozpoznawanie różnic dynamicznych i zmian tempa
  • ćwiczenia pamięciowe
  • zagadki muzyczne

Język angielski

Prowadząca: mgr Monika Drozd

Mózg dziecka w wieku przedszkolnym charakteryzuje się wyjątkową plastycznością. Amerykańscy badacze twierdzą, że do szóstego roku życia rozwijamy 80% możliwości intelektualnych. Dużą elastyczność w tym wieku wykazuje też krtań. Dla nauczycieli języków obcych ma to niebagatelne znaczenie, gdyż oznacza, że istnieje okres krytyczny (zdaniem niektórych psycholingwistów około 11 roku życia), kiedy to zdolności do imitacji nie są już tak duże jak wcześniej.

Podstawową formą nauki języka obcego dla tego poziomu wiekowego jest zabawa. W czasie zabawy dzieci opanowują język ,,mimochodem’’ Prawdopodobnie przez wiele pierwszych tygodni nie będą jeszcze w stanie używać języka angielskiego jako środka komunikacji. Mimo to, zadaniem nauczyciela jest pokazanie, że język obcy służy do przekazywania istotnych informacji, najpierw bardzo krótkich, jednowyrazowych, potem coraz dłuższych i bardziej złożonych. Wzorem i inspiracją do nauczania języka obcego powinno być to, w jaki sposób dzieci uczą się języka ojczystego.

Po pierwsze, przyswajają go w sposób całościowy (holistyczny). Rozumienie wypowiedzi ułatwia im intonacja, mimika, gestykulacja oraz barwa i natężenie głosu. Tak więc na zajęciach angielskiego nie może zabraknąć prostych, krótkich sformułowań i towarzyszących im gestykulacji oraz mimiki.

Po drugie, dzieci posługują się językiem ojczystym w często powtarzających się sytuacjach i kontekstach, co prowokuje do używania tych samych słów i zwrotów. Należy więc stwarzać sytuacje, w których dzieci powtarzać będą określone wyrażenia. Wskazane jest powracanie do wcześniej poznanych treści i tematów na zasadzie spirali, i wzbogacanie ich o nowe elementy.

Po trzecie, dziecko kształtuje swój język poprzez kontakty z najbliższymi osobami, obserwacje i badanie najbliższego środowiska. Na zajęciach powinny zatem dominować sytuacje zbliżone do tych, które dzieci znają z domu,                z kontaktów z osobami dorosłymi i z rówieśnikami. Mogą one stanowić dobry punkt wyjścia do nauczania języka obcego. Sposób nauczania oparty na powyższych przesłankach nazywamy metodą naturalną.

Niezwykle istotnym elementem nauczania małych dzieci jest oddziaływanie poprzez obraz, dźwięk, rym i rytm. Kojarzenie brzmienia angielskich słów czy dłuższych wypowiedzi z ilustracjami, rymem lub rytmem pozwala dzieciom wypracować własny schemat pamięciowy, czyli własne sposoby kojarzenia. Uczenie się poprzez kojarzenie dźwięku z obrazem charakterystyczne jest dla metody audiowizualnej.

W nauczaniu dzieci w wieku przedszkolnym bardzo przydatną i jedną z podstawowych metod jest tzw. TPR (Total Physical Response), czyli metoda reagowania całym ciałem. Małe dziecko ma na początku nauki bardzo ograniczone możliwości powtarzania za wzorem. Często nie chce mówić, za to chętnie pokazuje to, że rozumie, wykonując polecenia. Dlatego należy pozwolić dzieciom odnosić sukcesy i pobiec na komendę Run!, albo dotknąć paluszków u stóp po usłyszeniu polecenia Touch your toes!
 

 Zajęcia ogólnorozwojowe z elementami gimnastyki korekcyjnej

Prowadzące: mgr Sylwia Bachusz, mgr Natalia Polilejko,

 mgr Joanna Momot

Jednym z podstawowych elementów wpływających na zdrowy i harmonijny rozwój dziecka jest prawidłowa postawa ciała oraz nabywanie nawyku prawidłowej postawy. Celem zajęć gimnastyki ogólnorozwojowej z elementami korektywy jest przede wszystkim poprawa sprawności dziecka, czyli zwinności, równowagi, szybkości i siły oraz monitoring korekcji wad postawy.

Zajęcia z gimnastyki prowadzone są w formie kreatywnych zabaw ruchowych, ćwiczeń
z wykorzystaniem przyborów i urządzeń sportowych (worki gimnastyczne, szarfy, obręcze ). Podczas zajęć dzieci podnoszą ogólną sprawność fizyczną, rozwijają koordynację ruchową
i usprawniają motorykę. W zajęciach wykorzystuję elementy pedagogiki zabawy, zabawy ruchowe, elementy Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne oraz ćwiczenia integrujące sfery zmysłową i ruchową.

• Cel główny:

Wytworzenie u dziecka nawyku utrzymania prawidłowej postawy i umiejętne stosowanie go w życiu codziennym.

• Cele ogólne:
  • Wytworzenie u dzieci nawyku utrzymania prawidłowej postawy ciała i umiejętność stosowania go w życiu codziennym jako wyraz zdrowia fizycznego.
  • Zapobiegania powstawania zaburzeń statyki ciała oraz korekcja ewentualnie powstałych odchyleń postawy.
  • Zwiększenie ogólnej sprawności fizycznej i wydolności organizmu dziecka.
  • Wyrabianie wytrzymałości posturalnej (zdolności do długotrwałego utrzymywania skorygowanej postawy poprzez ćwiczenia).
  • Rozciąganie przykurczonych grup mięśniowych oraz wzmacnianie osłabionych.
  • Wyrabianie nawyku prawidłowego stawiania stóp w chodzie, biegu.
  • Nauka prawidłowego oddychania w czasie wykonywania ćwiczeń w celu zwiększenia pojemności życiowej płuc oraz wydolności i sprawności układu oddychania.